अश्या बऱ्याच रात्री अजुन बाकी आहेत ....

चांदण्यांच आभाळ घेऊन ...
चंद्राला कवेत बांधुन ..
तुझ्या अंगणाशी उतरलेली अल्लड रात्र,
तुझ्या गालावर रुळणाऱ्या ..
तुझ्या बटेला कुरवाळीत ...
तुला जोजवू लागते
तु मात्र ...
मिठीत घट्ट पकडलेला ...
नाजुकसा टेडी घेऊन ...
ओठांचा चंबु करुन ....
स्वप्नातच हसत असतेस ...
कुणाला बघत असतेस कोण जाणे ...
तुझ्या अंगाखांद्यावरून फिरणारी
ति लबाड झुळूक ...
तुला थोड्याश्या गुदगुल्या करते
आणि, मग ...
तुझ्या बदलणाऱ्या कुसेसोबत ...
रात्रही थोडी दचकते ...
......
मी त्याच खोलीत एका कोपऱ्यात ..
खिडकीजवळ उभा राहुन हे सगळ बघत असतो ....
भिंतीवर हार घातलेला तुझ्या आईचा फोटो उचलतो ...
आणि ...
ओठातुन निघणारा सिगारेटचा धुर ...
सरळ त्या रात्रीत पसरवुन देतो ...

अश्या बऱ्याच रात्री अजुन बाकी आहेत ....

संतोष (कवितेतला)

क्षितिजावरती

क्षितिजावरती ओझरणारी तांबुसलेली रेघ
पश्चिमेस हुरहुरतो आहे एक सावळा मेघ
त्या मेघाचा हुंकार पसरतो गगनाच्याही पार
अन्‌ निशा वेंधळी हळू उघदते काळोखाचे दार

मी स्तब्ध उभा राहून पहातो अंधाराचे लेणे
मागे उरल्या, तांबुसवेड्या नक्षत्रांचे देणे
जुन्या हिशोबांची बरकत मग कवितांवरती येते
शब्दांवरचे मखमल मोती उघड पसरूनी देते

रात्र जराशी गडद होत जाताना म्हणते ओवी
आरोहांचे - अवरोहांचे किती खुलासे ठेवी ?
रात्रीचे, माझे, कवितांचे जुने असावे नाते
मी लिहितो तेव्हां रात्र नेहमी शब्द स्पर्शुनी जाते

संतोष (कवितेतला)

असंच देश सोडून परदेशात स्थायिक झालेल्या काही मित्रांच्या बाबांची कहाणी....

असंच देश सोडून परदेशात स्थायिक झालेल्या काही मित्रांच्या बाबांची कहाणी....

भांबावला असेलही अंगणात वारा
पावसाला डोळ्यांमधे सापडेल थारा
दूरदेशी घड्याळाला लागेलही वेध
दोन डोळे थकलेले भासतील मेघ

एकटाच कुठे कुठे बरसेल थोडा
गालांवर ओघळेल मोतीदार सडा
बदलेल कुस रात्री, ओलावेल उशी
आठवून जुने काही, हसेलही मिशी ...

दचकेल मधुनच चाचपेल फोन
जग सारे निजलेले .. सापडेल कोण ?
"बाळा दूर गेलास तू", म्हणेल मनात
हुरहूर दाटलेली सांगेल कुणास ?

जेवताना रोज रात्री अडकेल घास
’डोके दुखते’ सांगुन सोडेल तो ताट
तारखांच्या गणितात मोजेल दिवस
नातवाशी खेळायाला लागलेला ध्यास

दिवसांचे थवे कसे हळू सरकती
आठवांच्या रात्री कोण लाविते पणती ?
नको नको वाटेलही ... सांगेल कुणाला ?
सावलीचा स्पर्श कसा लाभावा उन्हाला ?

तळपत तळपत थकतील पाय
सरकत सरकत, दिवसही जाय
दाही दिशा कोंडलेल्या अंधारती जणू
क्षण क्षण निसटता लागलेला कण्हू

............................................

मलासुद्धा वाटे बाबा निघोनिया यावे
पुन्हा जुने खेळ काही नव्याने मांडावे
अडकलो आहे पण .. सुटायाचे कसे ?
तुझे माझे दोघांचेही झाले आहे फसे ...

संतोष (कवितेतला)

जन्मांतर

जन्मांतर ठरलं आहे आपल्या दोघांमधे
कित्येक वळणांचं,
सरळ - तिरक्या रेघांचं ..
आणि,
अनेक भिन्न श्वासांचं ...
तरीही एकच असतो आपण ...
नेहमीच जवळ ... निदान मनांनी तरी ..
अथवा कसे जगलो असतो?
चकवे देत स्वतःच स्वतःला ..
किती खोल रुजलो असतो?
असुदेत जन्मांतर असंच ..
कृष्णाचं होतंच ना? मीरेसोबत ..
किंवा हृदयाचं जसं असतं .. श्वासांसोबत ...
तेच तर आहे आपल्या दोघांना ...
अजुन एकत्र ठेऊन ... "जन्मांतर"

संतोष (कवितेतला)

तुझी खुप आठवण येते बाबा ....

कालच्या फोटोत पाहिला तुला ...
डोळ्याखालची वर्तुळं आणखीणच गडद होत चालली आहेत ...
तरीही हसताना दिसतोस ...
चंदेरी रेघांनी व्यापत चाललेले तुझे केस,
आणि, हळुहळू सुरकुत्यांच्या आड लपत चाललेला तुझा चेहरा ...
काहीतरी बदलतंय नक्की ...
नक्की मला दूर जाऊन खुप दिवस झालेत, कि
तुला कधी निरखुन बघीतलंच नाही कधी मी ...
.
.
तुझी खुप आठवण येते बाबा ....

संतोष (कवितेतला)

नुकताच

नुकताच संपला वारा
नुकतेच रान अंताशी
नुकताच दाटला कंठ
नुकतेच गान ओठाशी

नुकतीच निघुन गेली तू
मी आत सांडले आसू
पण तुला निरोप देतांना
नुकतेच वाहिले हासू

नुकतीच कविता स्फुरली
नुकतेच शब्द मी गिळले
काहीसे सुचले होते
पुर्वेला पश्चिम जुळले

नुकतेच नको म्हणतांना
नुकताच बरसला मेघ
मी फक्त मोजका भिजलो
गालांवर ओली रेघ..

संतोष (कवितेतला) ९८८११५८८४५

संतोष (कवितेतला)

अश्रु ओघळले
स्वप्ने जाळत मनातली
पाणी देखील वाढवते आग कधी कधी
आसवांनी वाढवली आग काळजातली
हातात उरलेला मधुमासांचा गोंधळ
उजेड पसरलेला साऱ्या जगात
आत मात्र धुसमुसणारी काजळ
विसरलीस तु, पण मी नाही..
मला आठवते अजुन ती संध्याकाळ
दाटलेले मेघ, वाऱ्याचे कुजबुज
तुझ्या मनातले माझे गुज
आता उरलेला चुरा सुकलेल्या मेंदीचा
मनात कधी निनादलेला सुर
आता शब्दच बेसुर
मोल सरलेले अश्रु
लक्ष्य संपलेली वाट, हरवलेली पहाट
खोल उरलेली रातच फक्त
अश्रुत भिजलेली, हसु सरलेली
विसरलीस तु, पण मी नाही..

संतोष (कवितेतला) ९८८११५८८४५



ना उपाधी प्रेमाची
ना आर्त हाक
तु आदिपासुन अंतही माग
मी नव्हतो कधीच तुझा,
तु माझी तरीही कविता माग..
तु पापणी माझी
मी डोळ्यात सुकलेला अश्रु फक्त
तु चोरलेले सुर माझे,
मी अर्पण केलेले गीत तुला
तु अजुन माग ओवी माझी
तु अजुन माझी गाणी माग
तु आदिपासुन अंतही माग
जगलो मीही, जगलीस तुही
मी उरलो एकतर्फी,
तु दुतर्फा वाहणारी नदीच जणू
मी दगड तुझ्या वाटेतला
पण मला ओलंडतांना खळखळणारी तु..
तु तरीही माग आयुष्य माझे
माझ्या मनात गोंदलेली ओळ माग
तु आदिपासुन अंतही माग..



संतोष (कवितेतला) ९८८११५८८४५